Kırdım Parmağımı

Bir süre önceki anımda Leverkusen maçına gitmekten vazgeçince köpeklerin saldırdığını yazmıştım. Bu sefer Adana'ya, biraz da mücbir sebeplerden dolayı gitmekten vazgeçtim. Yine cezamı gördüm. ODTÜ'de basket oynarken potadan seken bir top sol el baş parmağımı kırdı. Hayatımın ilk kırık tecrübesini de yaşamış oldum. Çok can acıtıcı bir durummuş. Bir de hastanede o an, çelik atel denen aslında bir tarafında çelik olan suntanın bulunmaması ayrı bir skandaldı. O elle pazar günü açık medikalci aradım.

Ama yine de Allah'a şükür. Bırakın daha kötüsünü, sağ baş parmağım bile olsa beni bitirirdi. Yıllar önce okuduğum bir makale insanoğlunun gelişmesinde baş parmağın öneminden bahsediyordu. Doğruymuş. Baş parmak olmadan insan en basit hareketlerde bile çok zorlanıyor. Bir de hastanede çok daha büyük kırıklardan dolayı kalan yaşlı insanlar gördüm. Allah'a, kendi halimden dolayı şükrettim.

Herkese sağlıklı günler dilerim.

Not: Yukardaki fotoğraf dünyada çekilen ilk röntgene aitmiş.